بحث چالش بر انگیز دگرگونی سیاسی در ایران سالهاست بین نخبگان سیاسی داخل و خارج ادامه دارد و متاسفانه نتوانسته اند به اتحاد منسجم و تاثیر گذاری برسند. در تحلیل های سیاسی موجود بارها به عدم هماهنگی بین نخبگان سیاسی بویژه در خارج از ایران برمی خوریم. در اینجا سعی شده بعنوان یک ایرانی نگران شرایط زندگی مردم ایران، با نگاهی به شرایط سیاسی اجتماعی نخبگان سیاسی داخل و خارج، راه کارهایی برای اتحاد نخبگان سیاسی خارج از کشور پیشنهاد گردد.
یقینا اولین سوالی که به ذهن خطور می کند این است که: چرا با وخیم تر شدن شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی هنوز نوعی صبر و عدم حرکت موثر از اکثریت خاموش مردم ایران دیده می شود؟
این در حالی است که می توان به جرات گفت رهبران سیاسی فعلی منتخب اکثریت مردم ایران هم نمی باشند. اگر ما نقش تاثیر گذاری نخبگان سیاسی مقیم خارج از ایران را در جنبش ها و انقلابات گذشته ایران بررسی کنیم، به این واقعیت خواهیم رسید که نقش موثری در حرکتهای اولیه داشته اند.
برای یک حرکت منسجم وسازماندهی شده شرایط زیر حائز اهمیت می باشد:
1- سازماندهی، اگر نخبگان خارج با کنار گذاشتن مقطعی اختلافات خود بتوانند با هر ایدئولوژی و مذهب در چارچوب یک پیمان کلی گرد هم آیند، بی شک سمبل اتحاد برای مردم خواهند شد. این یعنی بدست آوردن اعتماد مردم، که تا بحال در این ضمینه موفقیت چشم گیری نداشتند.
2- داشتن یک ایدئولوژی که اکثریت مردم نه تنها ترسی از آن نداشته باشند بلکه منافع بیشر خود را در آن بیابند. اینجا با توجه به عدم موفقیت برخی ایدئولوژی ها در گذشته، پیشنهاد می شود از ایدئولوژی مردم سالاری (=دموکراسی) استفاده گردد. اولا قابل فهم برای اکثریت مردم ایران می باشد. ثانیا تحت این عنوان مردم در مرکز تحولات قرار داده شده اند. در استفاده از اصطلاح سکولاریسم باید تا اندازه ای احتیاط بکار رود، زیرا برای اکثریت مردم این لغت غریب است. بهتر است از اصطلاحاتی بفارسی استفاده شود تا بتوان مذهبیون افراطی را نیز با خود همراه کرد.
3- ارائه برنامه ای کوتاه برای زمان گذار، تا حدودی که مردم بدانند چه سرنوشتی در آینده انتظارشان را می کشد. تاکید بر این شود انتخابات با نظارت ناظران بین المللی انجام خواهد گرفت، گروه های متحد هیچ ادعا و مطالبه ای از حکومت آینده ندارند و آراء مردم هر چه باشد می پذیرند.
4- تشکیل شورای هماهنگی جهت ارائه برنامه های اتحاد نخبگان از کانال رسمی و قابل اعتماد به داخل و خارج از ایران جهت انسجام در حرکتهای اعتراض آمیز و جلوگیری از تحرکات پراکنده شکننده. همبستگی در بالا همبستگی در پایین را به همراه خواهد آورد.
5- مکانیسم ارتباطات در وهله اول رسانه های جمعی غیر دولتی می باشد. تشکیل هسته های انتقال پیام ها در درون ایران و استفاده از ظرفیت و پیشنهاد های خارج از کشور.
به امید اتحاد بزرگ تمام نیروهای دلسوز، آزادیخواه و وطنپرست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر